Is het zwaarder met twee kinderen? Part II27 juni 2017

In mijn vorige blog somde ik al een rijtje met veranderingen op zodra een tweede kindje zich aandient, waaronder de toename van het schuldgevoel naar het oudste kindje en gebrek aan slaap. Omdat de lijst tijdens het schrijven steeds langer en langer werd, heb ik er twee blogs van gemaakt. En om heel eerlijk te zijn, denk ik dat ik er met de loop der tijd nog wel tientallen kan schrijven. Ik ga gewoon vrolijk verder met het schrijven over dit onderwerp!

Meer geregel met oppas

Iets wat ik behoorlijk onderschat heb, is het geregel als ik samen met Roderik even de deur uit wil. Ik heb dan opeens twee oppasadresjes nodig, want allebei onderbrengen op één adres vind ik nog even te zwaar voor de mensen. Daarnaast vind ik het leuk als Olivia ergens is waar ze alle aandacht krijgt, zonder dat haar kleine broertje alle aandacht opeist met voedingen of huilen, wat thuis wel gebeurt. Voor haar heb ik inmiddels veel leuke oppasadresjes, maar een klein baby’tje breng ik toch wat minder snel ergens naartoe. Het vergt dus behoorlijk wat moeite om qualitytime met the mister in te plannen. Alle wannabe-oppassers kunnen zich uiteraard direct bij de reacties onderaan deze blog aanmelden ; )

Het huishouden

My God, het huishouden…..wat zal ik daar eens over zeggen? Het is een rommeltje, een complete bende, niks ligt waar het zou moeten, alles plakt wat niet hoort te plakken, enz. Echt het huishouden van Jan Steen. Om het iets positiever te benaderen noem ik het maar ‘Het huis van Pipi Langkous’, dan vind ik het direct minder erg. ‘Omdenken’ is my middle name…Toen alleen Olivia er nog was, deed ik het opruimen en schoonmaken vooral in de avond, zodat ik overdag alle tijd voor haar had. Na het eten bracht één van ons Olivia naar bed en kon de ander opruimen. Maar nu met Benjamin erbij ben ik al blij als we alles van het avondeten opgeruimd hebben voordat hij weer een voeding nodig heeft of opgepakt wil worden. Ons huis is een zooitje. Altijd. Overdag opruimen en schoonmaken doe ik nog steeds het liefst zo min mogelijk omdat ik die tijd voor de kids wil bewaren (en ik vind het ook wel een mooi excuus om het gewoon niet te doen). Dan maar een gezellig rommelig huis, waar duidelijk te zien is dat er geleefd wordt….omdenken….

Eigen tijd

Wat is dat?

Sinds Benjamin er is, heb ik precies vijf uurtjes ‘eigen tijd’ gehad, zonder kinderen, dus helemaal in mijn uppie. Dat is niet veel en hier wringt de schoen misschien nog wel het meest. Ik wil sporten, schrijven, afspreken met vriendinnen, enz. Omdat ik borstvoeding geef is het niet mogelijk om langer dan drie uur weg te gaan, maar bij het idee dat ik bijvoorbeeld een paar uur voor me uit kan zitten staren op het strand met een kop koffie, dan springen de tranen in mijn ogen van geluk. Wat lijkt me dat heerlijk. Dat ga ik maar eens even snel regelen.

Take it as it comes

De opmerking ‘Een tweede kindje is zwaarder dan het krijgen van een eerste kind’ is bij mij niet van toepassing. Tuurlijk moet je opnieuw een ritme vinden en zijn er wat aanpassingen nodig, maar ik ervaar het zeker niet als zwaarder. Benjamin goes with the flow. Dit kan ik nu overigens prima zeggen na de eerste heftige weken die we achter ons hebben vol gevit en gevloek op elkaar!

Er ligt zeker een iets grotere uitdaging om alles goed geregeld te krijgen, maar verder vind ik het prima te doen. Ik ben daarnaast behoorlijk flexibel en laat me niet snel gek maken als een dag anders loopt dan ik had verwacht. Take it as it comes. Ik denk dat dit ook wel nodig is met meerdere kinderen. Hoe meer kinderen, hoe relaxter je wordt (denk ik). Aan het eind van de dag bekijk ik wat ik allemaal wel of niet gedaan heb gekregen. En dit is inderdaad vaker ‘wat ik niet gedaan heb gekregen’. Maar met twee blije kinderen, weinig slaap en een huis á la Pipi kan ik ook heel goed gelukkig zijn!

Dit is overigens mijn idee van een tweede kindje. Ik zal Roderik proberen over te halen om ook een blog te schrijven over het vader-zijn van twee kindjes. Wellicht dat hij er heel anders over denkt, haha!