De rotklus die vaak op het bordje van de moeders ligt05 december 2019

We begonnen dit jaar met een prachtige reis door Nieuw-Zeeland en Thailand. Net als bij onze vorige reis door Australië had ik me nu ook voorgenomen om binnen drie maanden het fotoboek af te hebben. Fast forward; ik ben nu 8 maanden verder en ik kan je vertellen dat het fotoboek nog niet in de kast staat.

Zonder geheugen geboren

Wat is het maken van een fotoboek toch een enorm tijdrovende klus. Met mijn gebrek aan geheugen (volgens mij ben ik zonder geboren), hecht ik enorm veel waarde aan foto’s en wil ik ze ook per se in een fotoboek hebben. Anders kijk je er nooit meer naar. Dat fotoboek MOET er dus komen. Daarom heb ik mezelf nu de deadline gegeven dat aan het eind van het jaar (dit jaar dus nog: 2019) het fotoboek er moet zijn….op de deurmat. And time is ticking.

K**klus

De 2000 foto’s van de reis staan op twee telefoons en twee fotocamera’s, in twintig mapjes op de computer (per plaats/datum een map), zijn er overal dubbelingen ontstaan omdat ik tijdens de reis blijkbaar ook al foto’s op de computer heb gezet en ben ik al 23 uur bezig om alles goed gesorteerd in de juiste map te krijgen. Voelt iemand mijn enorme frustratie?!

De stumperd

Dus zodra de kindjes op bed liggen, ga ik een uur lang aan het boek werken. Die deadline zal ik gdvrdmm halen ook. En hierna, als ik daar nog zin in heb en anders heeft hij pech, aan het fotoboek van Benjamin werken. De stumperd is volgens de fotoboeken nog niet ouder dan zes maanden. Lekker boeiend zullen veel mensen denken, maar zoals ik al eerder schreef; ik heb de competentie van het ‘onthouden van dingen’ gewoon niet meegekregen. Dus voor alle mensen die wel een geheugen hebben, lucky you, laat die fotoboeken lekker zitten!

Goed voornemen en kersttip

Om het mezelf voortaan 100x makkelijker te maken en hele werkweken aan tijd te besparen, start ik het nieuwe jaar met het beste voornemen ooit! Ik ga het maken van mijn fotoboeken uit handen geven aan 10Pics. Iedere maand stuur ik 10 foto’s naar ze toe en aan het eind van het jaar krijg ik er een prachtig fotoboek voor terug. Misschien dat ik wel twee abonnementen afsluit; 1 boek voor Olivia en 1 voor Benjamin. Hmmmm, en misschien nog wel een jaarboek met van alles. Dit is denk ik ook de beste kerstcadeau tip die ik iedereen kan geven!

Maar voor nu – back to reality – : ik ploeter nog even heerlijk door al die honderden foto’s van de reis.