Weinig zinnigs op reis24 maart 2019

Zonder ook maar iets te doen, vliegen de dagen voorbij. Voordat we het weten leggen we de kinderen ’s avonds rond 20.30 uur op bed, nog een uurtje lezen of een spelletje spelen om vervolgens volledig uitgeput in slaap te vallen. Waar blijven de dagen?

Druk, druk, druk…maar met wat?!

Het grappige is, ik had het plan om hier ‘grootse’ plannen uit te werken. Ik zou hier alle tijd van de wereld hebben, alle ruimte hebben om goed na te denken, maar wanneer komt dat dan precies? Wanneer zet ik de eerste letter van een businessplan op papier? Of kan ik een plot bedenken voor een kinderboek? De dagen vliegen voorbij en voor mijn gevoel doe ik weinig zinnigs. Ik ga me er bijna schuldig over voelen. Is het de warmte? Is het de constante aanwezigheid van de kinderen? Is het de continue stroom van nieuwe indrukken? Waar blijft die inspiratie?

Niks te beleven, heerlijk

Terwijl ik dit schrijf, zitten we op het kleine eilandje Koh Jum. Weinig toeristen, weinig WiFi, weinig te doen. En dat schept enorm veel rust. Als er niks te beleven is, hebben we ook niet de drang om iets te doen. De kindjes spelen urenlang met schelpen en vormpjes op het strand, we laten ons bijna iedere dag masseren (ik vrees dat Olivia al niet meer zonder kan), we lezen een boekje en proberen alles in ons op te nemen. Het idyllische strand, het kabbelen van de zee, de kindjes die genieten van de rustige dagen, het wuiven van de palmbomen en verder gewoon niks.

GROOTS

Van alle grootse plannen komt zakelijk misschien niet veel terecht, maar privé gelukkig wel. Want uiteindelijk gaat het leven juist hierom. De rust, het niks doen, het genieten, slome dagen, alle aandacht hebben voor elkaar. Geen planning, geen ratrace, geen files, geen deadlines, geen onrust. Dit is wel zinnig, dit is zelfs groots.

 

Geef een reactie