Van de hemel naar de hel16 februari 2016

Vanuit het rustieke Tilba zetten we de roadtrip verder naar Jervis Bay. Bekend om de witste stranden en het meest blauwe water van Australië. Op de kaart zagen we dat we dichtbij het strand zitten, mooi vooruitzicht! Eenmaal aangekomen twijfelden we even of we wel goed zaten. Waar zijn we nu weer beland? Is dit een grap van de reisadviseur?

It’s a crimescene

Dit motel (resort zoals het zichzelf noemt) verleent zich namelijk waanzinnig goed voor een Amerikaanse B-thriller. Een soort afslacht-/afwerkmotel. Ik mis alleen de knipperende neonverlichting van een flamingo nog. Helaas was mijn naam bekend bij de receptie, so this was really the place to be. Eenmaal de motelkamer binnengekomen vervloog alle hoop op beter. Ladies and gentlemen, this is a crimescene. En het allerergste van alles is dat we juist hier twee nachten verblijven. Hoe gaan we hier doorheen komen?

Bedwelmen met alcohol

Juist, met drank. Heel veel drank. We hebben zo snel mogelijk de zwemkleding aangetrokken en zijn gillend weggerend uit onze kamer richting het strand. Roderik biertjes gehaald en mini-me kon lekker in het zand met schepjes en emmertjes spelen terwijl mama en papa een emmer alcohol naar binnen goten.

Het strandje was overigens wel erg mooi waardoor de kamer iets naar de achtergrond zakte. Na het stand stuitten we op een bar met happy hour (met mojitos!), dus het universum hielp ons aan alle kanten om die kamer maar te vergeten. Na some fish & chips langs het water, was het toch echt weer tijd om naar our little hell on earth te vertrekken.

Teveel rum gedronken?

Tja, en daar sta je dan, midden in zo’n hotelkamer, jezelf afvragend hoe je hier terecht bent gekomen. Waar is dit mis gegaan? Olivia direct in bed gelegd, Roderik vertrok ook met 10 minuten naar dromenland en ik las nog wat. Oh wacht, nog even snel het bed uit om een flesje water te pakken. Ohnee toch?! Wat glipte daar langs mijn voeten richting het gordijn? Is de rum me naar mijn hoofd gestegen? Durf ik dat gordijn aan de kant te schuiven? Of laat ik mezelf in de waan dat het echt de rum is en niet een grote kakkerlak? Kan ik dit negeren?

Extra shrink sessies, please

Helaas, de nieuwsgierigheid won het. Langzaam schoof ik het gordijn aan de kant en pijlsnel schoot ik een paar meter naar achter. Gadverdegadver! Daar zat inderdaad een grote dikke kakkerlak, me grijnzend aan te kijken. Ik durfde geen beweging meer te maken en voelde al het bloed uit mijn gezicht trekken. Ik ben ooit eens aangevallen door een half vliegende/springende (ze kunnen een beetje vliegen, ahgh!) kakkerlak en zo’n trauma vergeet je nooit meer. Ik heb er nog sessies bij een shrink voor.

Ik kan wel janken

Ik zette al mijn angst opzij en probeerde een leeg glas op die eikel te zetten om hem te vangen zodat Roderik het klusje de dag erna op zou kunnen lossen. Na een aantal pogingen stond het huilen me nader dan het lachen en werd die grijns van die kakkerlak steeds groter. Maar het lukte uiteindelijk wel! Ha! Stomme eikel. Nu kon ik ‘lekker rustig’ gaan slapen.

Het mysterie van de kakkerlak

Het meest bijzondere van alles is dat het glas de volgende dag leeg was. Voor de duidelijkheid; de kakkerlak zat er dus niet meer in. Hoe kan dat beest zichzelf bevrijd hebben? Hebben ze zulke kleine spierballetjes om het glas voorzichtig op te tillen? Je zou bijna respect voor ze krijgen.

What’s next

Een paar dagen geleden Gruwel de Spin, nu De Grijnzende Kakkerlak, what’s next? Een haai in de badkuip?

 

Jervis Bay

Wij hadden het charmante kamertje rechtboven op de foto….

3 Reacties
  • Caroline
    Geplaatst op 12:47h, 16 februari Beantwoorden

    Ojee…:( Krijg kippenvel van je levendige uitleg over de kakkerlakkenjacht..

  • Annabelle
    Geplaatst op 14:19h, 16 februari Beantwoorden

    Hahaha! Held!!! Nog even doorbijten!! 😉 het kan alleen maar beter worden, toch? 😉 heerlijk verhaal weer.. Dikke kussen voor jullie xxx

  • Caroline Vooren
    Geplaatst op 15:05h, 16 februari Beantwoorden

    OMG.. heb met je te doen! Doodsangsten heb ik ook uitgestaan toen wij in Thailand waren.. Plezier bedervertjes zijn het! Zit hier achter m’n computer op het werk wel met een lach op mijn gezicht… ik zie het zo voor me! En misschien dat jij daar dan weer om kan lachen… Want jij zit lekker daar en wij hier….

Geef een reactie op Caroline Vooren Annuleer reactie