Van chagrijnig mokkel naar blije zwangere22 januari 2017

Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was begon ik direct naar de bevallingsmaand te rekenen. Maart?! Wat een rotmaand. Dus in februari met verlof… Wie wil er in godsnaam in februari een maand vrij zijn en thuis zitten? Prima als je deze maand vrij neemt voor een rondreis door Azië, maar thuis zitten midden in de winter? Met regen, storm, hagel, wind en kou? Ik haat de winter. Ik ben daar TOTAAL niet voor gemaakt. Ik vind er alles vreselijk aan. De dikke kleding, de kou, het krabben van de autoramen, statisch haar, de hoge stookkosten, rode neuzen, blauwe vingers, enz. En dan maar hele dagen binnen zitten met een dikke buik en een drukke peuter….wat een feest, I can’t wait.

The runaway Roderik?

Ik was er dus op voorbereid dat ik van oktober t/m maart behoorlijk chagrijnig zwanger zou zijn. En maar hopen dat Roderik het een half jaartje met zo’n mens zou uithouden en het niet op een rennen zou zetten. Ik ben nu eenmaal een buitenmens en als dat door de weersomstandigheden belemmert wordt, dan raak ik gefrustreerd. En een gefrustreerde Janneke is doorgaans geen gezellig mens om mee te leven. Roderik wordt HE-LE-MAAL gek van mij als ik een dag niet buiten ben geweest. Dan trekt hij nog net niet op een agressieve manier mijn jas bij me aan om me vervolgens met een rottrap buiten de deur te zetten.

Geen bikkel, maar een watje

Een zonvakantie midden in de winter is voor mij daarom bittere noodzaak. Gewoon ter overleving. En ook voor mijn omgeving is dat noodzaak. Helaas ging de vakantie deze winter niet door om deze reden…Ik heb nu eenmaal zonlicht nodig om blij te zijn. Vitamine D staat voor mij gelijk aan puur goud. En ik ben dus niet zo’n bikkel die door weer en wind dik ingepakt naar buiten gaat. Het moeten mooie winterse dagen zijn voor dit watje en die zijn schaars. Dus ik hield mijn hart vast aan het begin van de zwangerschap.

Intens gelukkig

Maar wat blijkt nu? Ik heb nog nooit zo’n mooie winter meegemaakt. De zon schijnt! Het is koud buiten, maar het zwakke zonnetje maakt alles goed. Bijna iedere werkdag kan ik met mijn collega’s na de lunch een stukje buiten lopen en in de weekenden maak ik de heerlijkste wandelingen met vriendlief, kind en de dikke buik. En na de bootcamplessen van Mom in Balance kom ik intens gelukkig weer thuis. Nog geen les heb ik in de regen hoeven volgen. Beter nog; ik heb de lessen al meer in de zon kunnen volgen dan met een bewolkte lucht!

Een zonnig kind

Wat een prachtige winter! Zal ik na 31 jaar dan toch nog eens de kou kunnen waarderen? Zolang er maar een zonnetje op het gezicht staat, ben ik blij. En gaat het heel februari, tijdens mijn verlof, toch alleen maar regenen? Ok, blij zal ik daar niet van worden, maar met al het opgedane zonlicht van de afgelopen maanden kom ik zo’n maand dan ook wel weer door. En het tweede grootste project in mijn leven, baby numero 2, die heb ik ook al helemaal kunnen volstoppen met Vitamine D. Gaat vast een heel zonnig kind worden. En Roderik? Die is maar wat blij met zijn dikke gelukkige mokkel.