Hoe bevalt het werkende leven weer?03 december 2017

Inmiddels ben ik alweer ruim vier maanden aan het werk! Time flies. Hoe bevalt de combinatie moeder van twee kids en werken mij? Valt het mee? Valt het tegen? Wat had ik verwacht?

Van vier naar drie

Na mijn verlof van Olivia ben ik van fulltime werken naar vier dagen gegaan. Na een paar maanden op deze manier gewerkt te hebben, vond ik deze combinatie toch niet heel relaxed. Vier dagen werken en het non-stop runnen van Het Binnenlandse Ministerie (ik geef er maar een bedrijfsnaam aan, want het is keihard werken) vond ik best pittig. Toch wilde ik het bij vier dagen werken houden. Ik dacht namelijk; als ik eenmaal drie dagen ga werken, ga ik nooit meer terug naar vier dagen omdat ik dan aan zoveel vrijheid gewend ben (HAHA! Vrijheid!).

Meer vrij dan werken

Het vier dagen werken moest ik van mezelf volhouden totdat er hopelijk ooit een tweede kindje zou komen. Dan zou ik direct naar drie dagen werken gaan. Het leek me een heerlijk vooruitzicht! Eindelijk leven zoals het hoort; meer vrij zijn dan aan het werk. Ik kon niet wachten om mijn leven wat meer in balans te brengen. Dus toen ik eenmaal zwanger was van Benjamin kon ik bijna dagelijks dagdromen over mijn nieuwe leventje met nog ietsjes minder werken.

Dom en onwetend

Eind juli, na een heerlijk lang zwangerschapsverlof van ruim vijf maanden, was het zover. Ik begon met Het Nieuwe Leven; twee kinderen, drie dagen werken. Ik was er helemaal klaar voor! Dat fulltime moederschap was niks voor mij, doe mij die combi van werken en kinderen maar. Alles zou zen en relaxed worden. Tja, we zijn nu bijna een half jaar verder en ik moet eerlijk zeggen dat de woorden ‘vrijheid en balans’ niet echt in me opgekomen zijn. Even lekker boodschappen doen met twee kinderen? Meer tijd voor van alles en nog wat? Hoe had ik dat precies voor me gezien met twee kinderen? Zo naïef en schattig gedacht van me. Dom onwetend moedertje….

Toch weer vier?

Op de dagen dat ik thuis ben met de kinderen, lig ik er na 20.00 uur he-le-maal vanaf. De kids op bed, het avondeten opgeruimd en de ergste speelgoed chaos heb ik met veel souplesse achter de bank gegooid. Ik kan dan werkelijk geen ‘Boe’ of ‘Ba’ meer zeggen. Weer een dag doorgekomen! ‘Morgen lekker werken’, denk ik dan. Wat ik niet had verwacht en wat wel het geval is; op mijn werkdagen heb ik bakken met energie over in de avond! Het werken vind ik zelfs zo fijn dat ik mezelf al een paar keer betrapt heb op de gedachte ‘Hmmm, vier dagen werken zou ook best lekker zijn’.

Weer meer werken?

Toch zal ik de komende jaren niet meer dan drie dagen gaan werken. Ondanks dat ik de dagen thuis behoorlijk slopend vind, is het wel nodig dat ik hier meer tijd doorbreng. Het Binnenlandse Ministerie is namelijk niet meer in een dag te regelen en daarnaast vind ik ook fijn dat de kindjes meer dagen thuis kunnen zijn dan naar een opvang moeten. Hoe aantrekkelijk ik het idee dus ook vind om weer vier dagen te werken, ik blijf het merendeel van de week lekker voor de kindjes zorgen. Ik zal alleen een modus moeten vinden dat ik op de ‘thuisdagen’ minder van de dag ga verlangen, zodat ik er aan het einde van de dag niet helemaal vanaf lig.

Perfectionisme is de vijand

Meer vrij zijn staat dus duidelijk niet gelijk aan meer balans, dat is de grootste les die ik heb geleerd de afgelopen maanden. Toch ben ik steeds meer content met de verdeling nu. Hier en daar zal ik nog wat aanpassingen moeten doorvoeren en dan is alles goed op de rit. Om te beginnen met mijn perfectionisme, dat blijkt toch wel mijn grootste vijand. Thuis wil ik alles op orde hebben, maar op mijn werk wil ik ook over van alles op de hoogte blijven. Dat red je parttime niet, op geen van beide gebieden. Dat hoeft ook niet. En dat is iets wat ik mezelf nog wel wekelijks even moet inprenten.

Zaken loslaten

Het verlof vond ik heerlijk en ik zat helemaal in mijn ‘bubbel’, maar tegen het einde keek ik er weer enorm naar uit om te beginnen met werken. Ik heb even mogen proeven van het fulltime moederschap en ben er achtergekomen dat mij dit niet tot een leuker mens maakt (man, wat was dat pittig! Lees hier). Werken heb ik dus nodig om gelukkig te zijn. Het moederschap heb ik ook nodig om gelukkig te zijn. Kortom, de combinatie die ik nu te pakken heb, is de beste verdeling voor mij. ‘Zaken loslaten’ gaat mijn voornemen worden voor 2018. Daarnaast zijn we pas acht maanden verder in dit nieuwe gezinnetje, dus ik heb de komende 18 jaar nog om de combinatie werk-kinderen te finetunen. Dat moet toch lukken?

Note van vriendlief:

Perfectionisme en zaken loslaten voor mijn lieftallige schat…? Haha, dit lijkt mij wel wat, maar dit moet ik nog maar eens zien gebeuren! Mijn Minister van Binnenlandse zaken is dan ook wel met de klus van haar leven bezig en zo’n coalitie van 2 partijen op de Cornelis Matersweg heeft de nodige aandacht nodig. Ze doet het fantastisch en ik ben toch best blij met mijn minister. 

Laatste opmerking Janneke; Ik ben gewoon minister-president hoor….

 

1Reactie
  • Elvira
    Geplaatst op 22:25h, 04 december Beantwoorden

    Wat leuk geschreven en heel herkenbaar.

Geef een reactie