En daar is ze dan opeens; Olivia15 mei 2014

Het is niet te geloven. Ik ben mama geworden. Zo van de ene op de andere dag. Niet totaal onverwachts natuurlijk, er zijn tenslotte al een aantal maanden voorbereiding aan voorafgegaan. Maar toch, ineens ben ik dan moeder.

Klein mensje

Een piepklein meisje met donkere indringende oogjes, die haar vingertjes om de mijne klemt, zachte haartjes op haar kleine bolletje, lieve geluidjes maakt en die het liefst de hele dag bij me ligt.

Wat een mooi klein baby’tje…Ik kan de hele dag naar haar kijken, haar geur opsnuiven en ieder geluidje in me opnemen. Een wonder is het niet te noemen (het gebeurt tenslotte duizenden keren op een dag dat er iemand moeder wordt) maar het komt wel verdomd veel in de buurt.

Gek zeg, ik mama

Het gevoel dat mijn hele wereld op z’n kop staat heb ik niet of het gevoel dat een zware verantwoordelijk op mijn schouders rust, ook niet. Ik voel me eigenlijk precies hetzelfde, maar dan +1. Waar ik ben, is zij. En dat is goed en fijn. Zo is het vanaf nu gewoon.

 

Geen reacties

Geef een reactie