Van jong stel met kind naar burgerlijk gezin19 november 2016

GEZIN: <Een huishouden bestaande uit een man, een vrouw en kinderen> <Een groep van personen die gebonden zijn door een verwantschapsband, en waarin de volwassenen de zorg op zich nemen voor de kinderen> <Echtpaar met hun eventuele kinderen>

Ik kan mezelf best bestempelen als een huismus en Roderik als een zo ware nog grotere huismus, met heimwee als hij buiten de deur is. Het is niet zo dat wij een heel hip en happening stel waren toen we nog geen kind hadden. Het gezinsleven heeft dus niet ons hele leven overhoop gegooid. Olivia mengt lekker in ons toch al vrij rustige bestaan.

Een makkelijk kind

Maar toch zag ik ons tot nu toe nog wel als een jong stel met kind. We konden nog steeds doen wat we voor de komst van Olivia ook deden. We maakten een mooie reis en zagen een kind niet als een belemmering. Ze gaat mee naar etentjes met vrienden, kan overal in een bedje gelegd worden (en valt ook daadwerkelijk in slaap!) en ieder logeeradresje is haar tijdelijke nieuwe huis. Ideaal! Eén kind is erg goed te doen. In ons geval dan.

Te burgerlijk

Het beeld van jong stel met kind is de laatste maanden wel wat aan het wankelen nu nummer twee op komst is. Over een paar maanden zijn we twee volwassenen met twee kinderen, een gezin. Geen stel met kind, maar een echt gezin. Bij het woord ‘gezin’ krijg ik toch wat burgerlijke kriebels. Geen idee waarom, want dat wij burgerlijk zijn dat is allang een feit en niets nieuws onder de horizon!

Weg flexibiliteit

Ik ben bang dat alle flexibiliteit die wij nu nog deels hebben er langzaam uit gaat sijpelen. Wie wil er nou twee kinderen tegelijkertijd te logeren hebben, mocht dat nodig zijn? En stel dat ze elkaar continu de kleine hersentjes willen inslaan? Geen haar op mijn hoofd die er dan over nadenkt om ze evengoed mee te nemen naar etentjes met vrienden (met twee campingbedjes, meine gute, wat een gesjouw!), laat staan op een verre reis!

Een gevuld huis

Maar toch verheug ik me er enorm op om twee kindjes aan de eettafel te hebben. Kibbelend of lachend, het maakt mij niet uit (al is de tweede optie wel wat aantrekkelijker). Twee mensjes die met elkaar communiceren en samen grapjes gaan maken. Alle kamers in huis gevuld te hebben met kinderbedjes. En dan komen die vrienden maar naar ons toe. Want wij zijn dan een heerlijk burgerlijk gezin vol huismussen.