Met 29 weken al weeën?27 december 2016

Wat een gezellige avond hebben we gehad op Eerste Kerstdag. Met mijn gehele schoonfamilie een 10-gangen diner verorberd en ik voelde me goed. Had een leuke jurk aan (al zeg ik het zelf), hoge hakken gingen prima zolang ik ook genoeg kon zitten en de rust die ik die middag had genomen kwam nu goed van pas; we lagen om 02.00 uur op bed. Moe en voldaan.

Weeën?

Toen begon het kindje te bewegen op een zeer onaangename manier. Het deed zeer, maar gelukkig duurde het maar eventjes. ‘Niet meer doen’, straalde ik hem/haar toe. Twee minuten later kreeg ik echter weer die pijn, maar het kindje bewoog nu niet. Hmmm vreemd, het lag dus niet aan de bewegingen van het kindje. Misschien iets verkeerds gegeten en zijn mijn darmen van slag? Bij de derde keer begon ik me toch wat zorgen te maken; dit leken verdacht veel op weeën. Maar ik ben pas 29 weken zwanger!

Lichtelijk in paniek

Bij de vierde keer heftige krampen, sloeg de paniek een beetje toe. Mijn gedachten op dat moment;

  • Wanneer bel ik de verloskundige voor advies?
  • Ga ik Roderik dan wakker maken?
  • Zitten we over een paar uur op de EHBO?
  • Wordt het kindje op Tweede Kerstdag geboren?
  • Wel leuk, dan weet ik eindelijk hoe mijn kindje eruit ziet!
  • Nee, helemaal niet leuk! Het kindje moet nog wekenlang blijven zitten.
  • Is het gek als ik Roderik niet wakker maak en zelf richting het ziekenhuis ga? Dan kan hij lekker blijven slapen.
  • Het zullen vast geen weeën zijn.
  • Ik kan die verloskundige toch niet om 02.30 uur met Kerst gaan bellen? Arm mens.
  • Toch internet maar even raadplegen.
De weeën meten

Na de vijfde keer die pijn te hebben gehad, wist ik zeker dat het een vorm van weeën moest zijn. Als je dat eenmaal een keer hebt ervaren, dan herken je die pijn direct. Ik pakte de weeën app erbij. Dan had ik in ieder geval een goed verhaal voor de verloskundige. Ondertussen speurde ik internet af naar dit fenomeen. Ik vertrouw enorm op mijn lichaam, dus dat de bevalling op gang was gekomen, geloofde ik niet helemaal (wilde ik vooral niet geloven).

Een nieuw fenomeen

Al snel kwam ik bij voorweeën uit. Vooral bij tweede en daaropvolgende zwangerschappen kan het voorkomen (check). Dit kan al vanaf 24 weken plaatsvinden tot aan het einde van de zwangerschap (check). Ze kunnen zo pijnlijk zijn dat je er niet van kan slapen (check). Vooralsnog kon ik mezelf dus kalmeren met het feit dat ik compleet binnen het fenomeen ‘voorweeën’ pas. Na 1,5 uur weeën trok ik daarom zelf maar de conclusie dat dit nog niet de bevalling is. De pijn was zeker geen pretje, maar de pijn nam ook niet toe, wat een duidelijk teken van echte weeën zijn. Behoorlijk opgelucht bleef ik in bed liggen en hoefde ik niemand wakker te maken. Na een paar uur hield de pijn op en viel ik eindelijk in slaap (om vervolgens om 06.00 uur wakker gemaakt te worden door Olivia, maar ja, that’s life).

Ik puf me er wel doorheen

Ook op Tweede Kerstdag heb ik even ‘voorweeën’ gehad. Blij dat ik morgen toevallig een afspraak bij de verloskundige heb. Toch even het advies van een professional horen. Minder blij ben ik met het feit dat dit dus veel regelmatiger kan gaan voorkomen de komende 10 weken. Het is pijnlijk, ik kan er niet van slapen en ik word er nu alvast aan herinnerd hoe de pijn van beginnende weeën zijn. Aan de andere kant; als het kindje de komende 10 weken maar blijft zitten, dan puf ik me ook wel door die voorweeën heen.

 

Geen reacties

Geef een reactie