Hoe Olivia op de ‘indringer’ reageert16 april 2017

Tijdens de zwangerschap heb ik vaak gedagdroomd over de reactie van Olivia op haar nieuwe broertje of zusje. Zal ze het leuk vinden? Het kleine gezinslid als een levende pop zien die ze kan uit- en aankleden? Een tweede moedertje worden? Of gaat ze het niks vinden? Zeggen dat ze hem stom vindt en vragen wanneer hij weer weg gaat? Of zelfs gemeen gedrag vertonen zoals wegduwen en knijpen? Het leek mij heel logisch als ze niet direct razend enthousiast zou reageren. Er is toch een soort indringer in ons huis gekomen. Een baby die de drie musketiers uit elkaar doet vallen. Een klein mormeltje dat huilt en bijna alle aandacht, van vooral moeders, opeist. Ik was voorbereid op een zekere strijd van Olivia tegen Benjamin.

Met deze drie goede tips voor de eerste kennismaking tussen grote zus en het babybroertje hoopte ik de ergste jaloezie voor te zijn;

• Houd de baby als papa of mama niet vast zodra de grote broer of zus binnen komt lopen. Dit zou meteen een jaloerse reactie kunnen opwekken bij het oudste kindje “Die papa en mama zijn van MIJ en niet van de baby”. Ik had Benjamin dus keurig in het bedje naast me.
• Ik liet Olivia de baby zoeken. Ze is dol op spelletjes, dus hier deed ze fanatiek aan mee. Het duurde eventjes voordat ze hem gevonden had in zijn bedje en had vervolgens meer oog voor tip 3 dan Benjamin zelf : )
• Ik had een kadootje van Benjamin voor Olivia in het bedje naast hem neergelegd. Daar scoor je natuurlijk meteen punten mee, helemaal bij een grote zus van 2,5 jaar oud. Vrienden voor het leven nu ; ) Gelukkig heb ik geen moeilijke vragen gekregen zoals; “Zat dat kadootje ook in de buik?”.

Of deze tips geholpen hebben, weet ik niet, maar haar gedrag naar Benjamin is werkelijk fantastisch. Ik moet oppassen dat ze hem met al haar hardhandige liefde niet letterlijk verplettert. Iedere ochtend wil ze hem knuffelen en kusjes geven (mama doet er niet meer toe), ze maakt zich zorgen of ik hem niet vergeet als we op pad gaan, geeft mij tips als hij huilt “Hij moet eten, mama” of “Geef hem maar zijn speentje” en probeert nu zelfs haar wensen via Benjamin te vervullen “De baby wil graag iPad kijken.”

Dat het ook anders kan daar zijn mijn zusje en ik het levende bewijs van. Wij waren als zusjes twee rampen voor onze ouders. Oppasadresjes weigerden om ons samen op te vangen. Samen spelen betekende samen oorlog maken. Echt gezellig was het niet te noemen. Arme vader en moeder. Bij Olivia en Benjamin gaat het tot nu dus heel goed en ik hoop van harte dat het zo blijft. Als ik me op het ergste blijf voorbereiden (situatie zusjes Lievaart) dan kan het alleen maar meevallen!

(Overigens zijn mijn zusje en ik nu een heel leuk stel samen.)