Een ‘goed’ gesprek over een jaar lang rondreizen20 augustus 2017

Voor iedereen die mij ook maar een beetje kent, weet dat ik enorm van reizen hou. Het liefst zou ik mijn leven rondreizend willen doorbrengen. Dagelijks nieuwe indrukken, alle aandacht voor de kindjes, culturen leren kennen, rust en geen sleur. Daarom vind ik het ook zo’n ontzettend goed idee om nog voordat Olivia leerplichtig is een jaar te gaan rondreizen. Ik stelde dit aan the mister voor, maar die bleek iets minder enthousiast. Het was zondagavond, we lagen in bed en het gesprek ging zo;

R: “Jemig, is het weekend nu alweer om!”

J: “Ja, het vliegt voorbij.”

R: “We moeten onze weekenden minder vol plannen.”

J: “Nog minder vol? Dan doen we praktisch niks.”

R: “Ja, want de tijd die we met z’n viertjes doorbrengen, zijn we toch op ons gelukkigst.”

J: “Ja, maar je hebt toch altijd een soort sociale verplichtingen. Je kan moeilijk hier in Nederland wonen, bijna alle vrienden en familie op loopafstand hebben en dan leven als een kluizenaar.”

R: “Tja….”

J: “In Australië waren we allemaal op en top gelukkig. Waarom gaan we geen jaar rondreizen? Alle tijd hebben voor elkaar, goed voor ieders ontwikkeling, iedereen gelu….”(ik word hier onderbroken)

R: “Het is vluchtgedrag.”

J: (ik maak mijn zin even af) “…..gelukkig. HUH? Vluchtgedrag?! Hoezo dat? Ik ben heel erg gelukkig hier en dat zal ik na een jaar reizen ook weer zijn. Maar dan nog veel gelukkiger. Moet je nagaan, dan barst ik echt helemaal uit elkaar van geluk.”

R: “Ik voel alleen maar paniek als ik aan een jaar reizen denk. Pure paniek, niks anders.”

J: “Waarom?”

R: “Nou gewoon.”

J: “Gewoon? Probeer het dan even onder woorden te brengen, met ‘gewoon’ kan ik echt helemaal niks. Als jij zegt wat je dwars zit dan kan ik naar oplossingen zoeken.”

R: “Je laat alles achter, je komt terug en dan heb je helemaal niks.”

J; “Niks? We verkopen ons huis of, als je dat fijner vindt, verhuren we het. Dan hebben we weer een huis als we terugkomen. Ok, opnieuw een baan vinden is misschien wat spannender maar we zijn geen idioten dus dat moet ook lukken. Daarnaast denk ik dat je door een jaar reizen alleen maar aantrekkelijker wordt voor een headhunter. Je laat zien dat je flexibel bent, stressbestendig, dat je avontuurlijk bent, een man van de wereld, enz.”

R; “Jaja. Je moet blij zijn met wat je hebt.”

J; “IK BEN OOK BLIJ! Pffffff!” (Wegdraaiende ogen).

<Stilte>

J; “Jij ziet alleen maar beren op de weg. Waarom zouden anderen het wel kunnen en wij niet?”

R; “Omdat die 54 miljoen op de bank hebben staan.” (Roderik kent mijn behoorlijke obsessie met The Bucketlist Family)

J; “Dat zou heel prettig geweest zijn ja. Maar ook mensen met minder geld op de bank kunnen het.”

R; “Ik ga slapen.”

J; “Ok, goed gesprek zeg! Ik zie zeker ruimte voor een vervolg.” (moet stiekem gniffelen)

Dus…..of ik ooit nog eens prachtige verhalen ga schrijven over een jaar lang rondreizen? To be honested, I don’t think so. Maar Roderik staat er zeker niet terughoudend tegenover zodra er 54 miljoen op onze bank staat. Even een goede app bedenken en die verkopen….Ik ben optimistisch gestemd!