Als vriendlief van huis is, dansen de meisjes?22 april 2015

Vriendlief is op vakantie met zijn broer en vader. Hun (bijna) jaarlijkse mannending zeg maar. Een weekje all-inclusive Egypte. Een beetje jeu de boulen met 80-jarige Duitsers, elkaar inmaken met een potje kaarten, om 12.00 het eerste biertje, je kent het wel. Een weekje echt afzien voor ze.

Ik vind het heerlijk om alleen te zijn, kan soms echt uitkijken naar een avond voor mezelf. Niet dat ik dan spannende plannen heb (nu helemaal niet met een kleine), maar ik kan doen en laten waar ik zin in heb. Onbeperkt afleveringen kijken van series die hij niet leuk vindt, alleen maar eten wat ik lekker vind (PASTA’S!), opruimen wanneer ik daar zin in heb, lekker op tijd naar bed, enz.

Maar…..We zijn nu 5 dagen zonder vriendlief verder en ik vind het wel weer genoeg geweest. Het avondeten (PASTA!) is leuk met z’n tweetjes, maar mini-me reageert toch anders op mijn verhalen. “Mama’s werk was vandaag heel leuk, ik was bezig met het schrijven van een nieuwe brochure”. Mini-me; “Bah?” “Nee, niet bah, leuk!”

Het is toch veel gezelliger met z’n allen thuis. Volgend jaar mag hij een lang weekend weg, maar geen week meer 😉 Of ze nemen mij en mini-me mee, dan hoor je mij uiteraard ook niet! Ik zal vriendlief in ieder geval weer met open armen ontvangen. Dan kunnen we samen kneuterig op de bank naar series kijken die we allebei leuk vinden, kan ik weer tegen hem zeggen dat pasta wel lekker is en hem vertellen dat hij minder moe in de ochtend is als hij ’s avonds een keer op tijd gaat slapen. De totaal niet boeiende -maar eigenlijk mis ik ze wel- huiselijke dingen 🙂